RODONI-ARCHIVE'S AUTOGRAPHS FOR SALE
EGON PETRI AUTOGRAPHS / LETTERS FOR SALE

 
 

 




GIB MIR GENIE, GIB MIR AUCH SEIN LEIDEN.


SO STELL' ICH MICH ÜBER DIE REGEL,
UMFASSE IN EINEM DIE EPOCHEN
UND VERMENGE MICH
DEN GANZEN GESCHLECHTERN,
ICH, FAUST, EIN EWIGER WILLE!
**





CLICK TO ENLARGE


L’IMMATERIALITÀ È LA VERA ESSENZA DELLA MUSICA, E NOI LA STIAMO CERCANDO: NOI ERRIAMO PER ANTRI STRETTI E SOTTERRANEI, AL CUI TERMINE UNA STRANA LUCE LONTANA, FOSFORESCENTE CI FA INDOVINARE LO SBOCCO IN UNA GROTTA MERAVIGLIOSA. QUANDO FINALMENTE SIAMO PENETRATI NELLA SALA A VOLTA DEL MISTERIOSO PALAZZO NATURALE, ALLORA POTREMO IMPARARE A DAR LE ALI AL LINGUAGGIO DELLA NOSTRA ANIMA: ESSO RISUONERÀ IN UNA MELODIA SEMPRE PIÙ FIORITA E PIÙ ELEVATA. (1911)

NON FU MAI NELLE MIE ABITUDINI DI LAMENTARMI DEI 'TEMPI DIFFICILI'. IO CREDEVO CHE TUTTI I TEMPI FOSSERO UGUALI - MA QUESTO È PEGGIORE. - OGNI UOMO DOVREBBE LOTTARE CON SE STESSO [...] E OGNI PAESE AVREBBE ABBASTANZA DA FARE E DA SACRIFICARE PER RIPULIR SE STESSO. - E LA MANIA DELLE MACCHINE FA PROGREDIR TANTO POCO, È ALTRETTANTO MICIDIALE E PORTA ALTRETTANTA INFELICITÀ QUANTO LA GUERRA. I GRANDI INDUSTRIALI SACRIFICANO PER I LORO INTERESSI PERSONALI CENTINAIA DI MIGLIAIA DI ESISTENZE UMANE NON ALTRIMENTI CHE I GUERRAFONDAI . . . E IL SISTEMA CON CUI OGGI SI 'ESERCITA' L'ARTE È FALSO E MALSANO. E’ UN MIRACOLO DELL'ESSENZA DELL'ARTE, SE ESSA - NONOSTANTE TUTTO! - CONTINUA A VIVERE E A CREARE. IN REALTÀ È STATO FATTO DI TUTTO PER SOFFOCARLA. (1915)


L’ARTE È RINUNZIA E TRIBOLAZIONE... QUANDO SI CREDE DI AVER FATICATO ABBASTANZA PER ARRIVARE A UNA META CHE CI SIAMO PREFISSI, È NECESSARIO IL DOPPIO DI QUELLA FATICA PER SEPPELLIRE QUELLA CONQUISTA. SE MI VOLTO INDIETRO, LA MIA VITA È TUTTA PIENA DI TUMULI, E SU OGNUNO È UNA CROCE. SONO QUELLE CROCI, IN FONDO, CHE MI RAMMENTANO AD OGNI PASSO DEL MIO SPINOSO CAMMINO CHE LA VERA PERFEZIONE SI IDENTIFICA CON LA CROCE DEL CALVARIO. E A QUAL PERFEZIONE VOGLIAMO ARRIVARE NOI, POVERI MISERI E NEGLETTI?

ANDREA ANTONINI

BUSONI AND
THE TELHARMONIUM






FERRUCCIO BUSONI A HELSINKI

IL COMPORRE È COME UNA STRADA ORA
BELLA ORA DIFFICILE, DI CUI SI PERCORRONO TRATTI SEMPRE PIÙ LUNGHI, VI SI
RAGGIUNGE E SORPASSA UN NUMERO
SEMPRE MAGGIORE DI TAPPE, MA
LA SUA META RESTA SCONOSCIUTA E IRRAGGIUNGIBILE.
(F.B.)


LA MUSICA DI BUSONI S’INSCRIVE SEMPRE
NELLA SFERA DELLA PIÙ ALTA
ARISTOCRAZIA DELLO SPIRITO

(ROMAN VLAD)


SERGIO SABLICH

BUSONI


TAMARA LEVITZ

TEACHING NEW CLASSICALITY
FERRUCCIO BUSONIS MASTERCLASS
IN COMPOSITION



VINCENZO TERENZIO

IL VERO BUSONI


GUIDO GUERRINI

IL MAESTRO


H. H. STUCKENSCHMIDT

DER LEHRER


DETLEV GOYOWY

BUSONI ALS INSPIRATOR
DER NEUEN MUSIK


HORST FLIEGEL

EIN ITALIENER IN BERLIN


WELTKRONIK - BUSONI


GUIDO PANNAIN


FERRUCCIO BUSONI


TRIBUTE TO

FERRUCCIO BUSONI


WALTER SCHRENK

BUSONI UND JARNACH




ETTORE COSOMATI

LA ROCCA DI SCILLA

Collezione Laureto Rodoni


CONCORSO PIANISTICO INTERNAZIONALE

FERRUCCIO BUSONI

BOLZANO


CENTRO STUDI MUSICALI

FERRUCCIO BUSONI


EMPOLI


INSTITUT FÜR MUSIKWISSENSCHAFT

FREIE UNIVERSITÄT

BERLIN



STAATSBIBLIOTHEK

PREUSSISCHER KULTURBESITZ
MUSIKABTEILUNG

BERLIN





F. BUSONI

CARICATURA DI YSAYE





CARICATURA DI YSAYE E PUGNO

La figura filiforme col cannocchiale
è Busoni stesso





Ferruccio Busoni destacó en las tres áreas musicales a las que dedicó su vida: la interpretación, la composición y la investigación teórico-musical. Nacido en Empoli (Toscana, Italia) el primero de abril de 1866 en el seno de una familia de músicos, donde su padre era clarinetista y su madre pianista, debuta como pianista en Trieste en 1874. Dos años despúes, con tan sólo 10 años, hace el debut en Viena, teniendo la suerte de que a uno de los conciertos posteriores asistiera Antón Rubinstein, que decidió supervisar personalmente los estudios del joven.
Trasladada la familia a Graz en 1876, Busoni estudia con W. Mayer, continuando posteriormente con Reinecke (1886) y finalmente asiste a clases de composición en Leipzig. Con todo, antes de entrar en contacto con Reinecke, el joven compositor ya dirigía sus propias obras y era miembro electo de la Accademia Filarmonica de Bolonia.
En 1889 es ya Profesor del Conservatorio de Helsingfors (Helsinki). Ese mismo año gana el Premio Rubinstein en San Petersburgo y es nombrado Profesor del Conservatorio de Moscú, comenzando una gira de concierto por Europa y EE.UU.
A mediados de la década de los noventa (1894), se establece en Berlín, y en 1901 ejerce como profesor en Weimar. En Busoni, influido por la música alemana, destaca su preferencia por la concepción compositiva de Johann Sebastian Bach, así como su interés en el lenguaje romántico de Mendelssohn, Schumann, Brahms y sobre todo el virtuosismo pianístico de Liszt. Con el tiempo fue evolucionando hacia la música pura, alejándose de los modelos programáticos del siglo XIX y poniendo la vista en Mozart.
Entre 1912 y 1920 Busoni estará viajando, primero a EE.UU., a donde marcha alejándose de la guerra que asola Europa, y después a Zurich, ciudad en la que se establece en 1915. No será hasta 1920 cuando regrese a Berlín. Allí, retomando sus actividades, impartirá clases de composicón en la Academia de Artes. Dos años después daría su último recital como pianista.
El compositor italiano muere en Berlín el 27 de julio de 1924 a los 58 años de edad. Su producción abarca un gran número de formas musicales, pero sin duda en la que más ha destacado el genio italiano ha sido en la transcripción y el arreglo de obras de Beethoven, Bizet, Brahms, Chopin, Cramer, Liszt, Cornelius, Mozart, etc. Estando a la cabeza de todos ellos J.S. Bach, en su célebre colección en 7 volúmenes titulada Bach-Busoni. Asimismo, Busoni se hizo cargo de la edición en 25 volúmenes de la obra completa para teclado de Johann Sebastian Bach.

ESCRITOS

* ENTWURT EINER EINER NEUEN AESTHETIK DER TONKUNST. Editado en Leipzig, 1910
* GESAMMELTE AUTSATZE VON DER EINHEIT DER MUSIK. Editado en Berlín, 1922
* BRIEFE AN SEINE FRAU. Editado en Leipzig, 1955
* LEHRE VON DES UBERTRAGUNG VON ORGELWERKEN AUF DAS KLAVIER
* VERSUCH EINER ORGANISCHEN KLAVIERNOTENSCHRIFT
 
© Centro de Información de Música Clásica 1998-1999. Prohibida Toda reproducción Total o parcial aún citando procedencia.

Nascido em Empoli, Itália, em 1 de abril de 1866, Ferrucio Busoni recebeu instrução precoce de seus pais, que eram músicos. Seu pai, Ferdinando, era um clarinetista virtuose e sua mãe, Anna Weiss-Busoni era pianista. Sob sua tutela, Busoni progride até o seu concerto de debut, quando tinha 8 anos de idade. Após sua família ter se mudado para Graz, Busoni começou seus estudos com Wilhelm Mayer, um compositor que publicava suas peças com o nome de A. Remy. Aos 12 anos, Busoni já estava regendo suas próprias obras, incluindo várias peças com grandes corais, das quais poucos manuscritos sobreviveram.
Conforme o talento artístico desenvolvia-se, sua fama como pianista e compositor se espalhava e ele conhecia muitas pessoas famosas. Enquanto vivia em Viena, Busoni era amigo de Brahms, que recomendou que se mudasse para Leipzig para encontrar outros músicos influentes. Em Leipzig, no final da década de 1880, Busoni tornou-se amigo de Tchaikovsky, Grieg, Mahler e Delius. Em 1888, tocou, pela primeira vez, um arranjo paraa Fuga em Ré Maior de Bach (BWV532), o que sinalizava o início de muitas edições e transcrições de Bach. Busoni também fez o arranjo e escreveu cadências para as peças de Beethoven, Brahms, Chopin, Schubert, Schumann, Wagner e Weber.
Em 1890, Busoni casou-se com Gerda Sjöstrand, filha de um escultor sueco, em Moscou. O casamento trouxe dois filhos, sendo que um deles tornou-se um pintor completo. No mesmo ano de seu casamento, ganhou o Prêmio Rubinstein e recebeu a oferta para lecionar em Moscou. recusou a posição de professor para continuar sua carreira de sucesso fazendo concertos em Nova York e Boston.
Sua mudança final foi para Berlin em 1894, onde viveu até sua morte em 1924 (exceto por um breve período durante a Primeira Guerra Mundial, quando residiu na Suíça). Foi professor em Weimar de 1901-1902, defendendo a música de Liszt e, a partir de 1902, fez concertos orquestrados que apresentavam obras inéditas. Embora evitasse a música moderna em seus recitais solo, estas noites orquestradas apresentavam trabalhos inéditos de Bartok, Delius, Sibelius e do próprio Busoni. Também apresentavam peças alemãs inéditas de Debussy e Fauré.
Doutor Fausto é seu trabalho mais atuante, embora não seja seu único trabalho neste estágio. Também transformou em ópera o conto de fadas Turandot de Gozzi, bem como uma história de E.T.A. Hoffmanm, intitulada Die Brautwahl (1912). Fausto foi o projeto de seu estágio final, iniciado em 1914, mas que foi terminado, depois de sua morte, por seu amigo Philipp Jarnach.
Embora o dom extraordinário de Busoni para o piano seja refletido em seus trabalhos para este instrumento, ele achava que a voz humana era o meio supremo de expressão. Em Fausto, Busoni estava muito preocupado com a estrutura formal da ópera e, também, concentrado em dar um teor psicológico à cena. Usou o coral padrão moderadamente em Fausto, preferindo focalizar o movimento avançado das linhas melódicas, em vez do aspecto horizontal da harmonia.

Tysk-italiensk komponist, pianist og forfatter. Busoni regnedes for en af sin tids største pianister. Han var (og er) også meget respekteret som komponist, men har aldrig rigtigt kunnet få et gennembrud til et større publikum. Som forfatter fokuserer han meget på at se musik i en filosofisk sammenhæng.

Ferruccio Busoni (født 1. april 1866, død 27. juli 1924 var en italiensk-tysk komponist, pianist, musikteoretiker og forfatter. Busoni blev anset for en af sin samtids største pianister, og hans egne kompositioner nyder betydellg respekt, men har aldrig rigtigt opnået interesse hos et større publikum.

EDGAR VARESE´S INSPIRATIONSKILDER
Edgar Varese var meget inspireret af italieneren Ferruccio Busoni´s ide om at tænke musik på en anderledes måde end den traditionelle partituropbygning. Men hans største inspirationskilde var dog franskmanden Claude Debussy. Debussy var, efter at have oplevet en koncert med balinesisk gamelanmusik i 1889 på verdensudstillingen i Paris, blevet fascineret af tankerne om den konventionsfrie musik.

Rules do not make a work of art. You have the right to compose what you want the way you want to. Your music comes out and is yours.

Ferruccio Busoni werd geboren in Empoli op 1 april 1866. Zijn vader was klarinetist en zijn moeder pianiste. Hij kreeg al zeer vroeg pianolessen, en op zijn zevende gaf hij zijn eerste pianorecital.
De familie Busoni vestigde zich eerst in Graz en later in Leipzig. Van 1878 tot 1880 leefde Busoni in Graz en Klagenfurt, waar hij af en toe concerten gaf. Hij was niet alleen een uitstekende pianist, maar ook als componist deed hij het goed: toen hij nog maar veertien was, had hij al meer dan 150 werken op zijn actief staan.
Hij leerde Brahms kennen in Wenen, Grieg, Mahler en Tchaikovsky in Leipzig en Sibelius in Helsinki (waar hij een tijdje pianoles gaf). In 1890 werd hem een plaats aangeboden aan het conservatorium van Moskou, waar hij ook zijn vrouw, de Zweedse Gerda Sjonstrand, leerde kennen.
Tussen 1891 en 1894 verbleef hij in Amerika om er in Boston en New York les te geven. Daarna vestigde hij zich definitief in Berlijn. Van 1913 tot 1915 was hij directeur van het Liceo Musicale van Bologna, en tijdens de Eerste Wereldoorlog verbleef hij in Zürich.
Tot aan zijn dood bleef Ferruccio Busoni actief als pianist, componist, dirigent en lesgever. Hij stierf aan de gevolgen van een nieraandoening op 27 juli 1924. Na zijn dood nam Arnold Schönberg zijn taak als lesgever aan de Berlijnse academie over.
Tot zijn werken behoren vier opera's (de laatste is onvoltooid gebleven), stukken voor orkest, concerti, pianowerken, orgelwerken, kamermuziek, Lieder, koorwerken…


DALLAPICCOLA

E BUSONI

O, beten, beten!
Wo, wo die Worte finden?
(F. BUSONI, DOKTOR FAUST)

Trovar potessi il nome,
pronunciar la parola
che chiarisca a me stesso
così ansioso cercare;
che giustifichi questa
mia vita, il lungo errare,
che rassereni l'ora
che rapida s'invola.


(LUIGI DALLAPICCOLA - ULISSE)

Dallapiccola, ravvisandovi [nel Doktor Faust di Busoni] connotati emblematici della condizione di solitudine e di dubbio propria dell'epoca contemporanea, ha rivendicato per primo al Doktor Faust quei caratteri di dolorosa attualità che, negandosi alla Verklärung della tradizione operistica, lo fanno entrare in modo diretto nel vivo del labirinto del teatro musicale novecentesco:

Ben altra la situazione del Doktor Faust di Busoni.
Solitudine anche qui, alla base di tutto (e non è certo il famulus Wagner - più tardi Rector Magnificus - che possa essere



all'altezza di un colloquio con lui!): la stessa evocazione delle forze degli Inferi altro non è che un tentativo di comunicare con qualcuno, visto che con gli esseri umani aveva cessato di comunicare. La partita si risolve in perdita: ciò che Faust si era proposto non è stato realizzato. Non rimane, dunque, altro che la morte. Dopo l'ultima apparizione degli Studenti di Cracovia, ecco il protagonista lieto di morire.

Vorbei, endlich vorbei! Frei liegt der Weg, willkommen, Du meines Abends letzter Gang! (Finita, finalmente finita! La via è libera, benvenuta tu, ultima tappa della mia sera!).

Faust ci lascerà un testamento spirituale; altri continueranno la sua opera. Tutto deve continuare. Il Doktor Faust non conclude. Prova ne sia l'interrogativo di Mefistofele-Guardia Notturna che chiude l'opera:

Sollte dieser Mann verunglückt sein?

Se pensiamo che stia parlando la Guardia Notturna, la domanda potrebbe alludere semplicemente a un infortunio di cui l'uomo, che giace sulla strada, sarebbe stato vittima; se immaginiamo che parli Mefistofele, sentiremo affiorare in quel «verunglückt» l'idea della perdizione: il demonio si domanda se quell'uomo possa esser dannato.
Nessuna certezza, più.
Il dubbio è entrato nel Teatro d'Opera.

L. DALLAPICCOLA, Parole e musica p. 118,
da: S. SABLICH, Busoni, EDT, pp. 249-250


IL GENIO DAMMI E TUTTO IL SUO TORMENTO.


COSÌ, AL DI SOPRA DI OGNI LEGGE,
IO VINCO IL TEMPO E UNISCO LA MIA VITA
ALLE FUTURE ESISTENZE;
IO, FAUST, ETERNO VOLERE!
(DOKTOR FAUST)


RAFFAELLO BUSONI PAINTERS

ROBERT FREUND

MEMOIREN EINES PIANISTEN

SUZANNE MOULTON-GERTIG

THE BERLIN HOCHSCHULE
COMPOSERS

DURING THE TWILIGHT YEARS OF THE
WEIMAR REPUBLIC AND THE ADVENT
OF THE THIRD REICH